Eftalya

Danimarka’da Kopenhang’da

Okyanusun kıyısında oturdum

Oturdum da bir sigara tütürdüm

“Sigaranın dumanı yoktur yârin imanı”

Diye, bir de türkü tuturdum.

Deniz kızı Eftalya’yı da yanıma oturttum.

Dedim, ne güzelsin Eftalya

                      Ne şirinsin, ne tatlısın Eftalya…

Dile geldi Eftalya;“

           Yüzüme bakıyorsun biraz şaşkın biraz alık

                     Anlamasam da sanırım güzel şeyler söylüyorsun be babalık…

                           Lakin görmez misin?

                                Ben yarı insanım

                                   Yarı balık

Ne kur yaparsın?

Birlikte yaşayabileceğimizi mi sanırsın?

Sözgelimi benimle Okyanusun derinliklerine dalabilir misin?

                     Okyanusun dibinden benim için kum çıkartabilir misin?

                           Ya da benim için inci çıkartıp, gerdanıma dizebilir misin?

                              Okyanusun derinliğinde

                                 Sularının serinliğinde

                                    Mercan kayalarındaki evimde

Benimle

     Birlikte

         Kalabilir misin?

             İn misin,

               Cin misin,

                  Veli misin,

                     Deli misin?

                                                            Yoksa aşık mısın sen nesin?

                                                                Yeter mi benimle olmaya senin nefesin?

Ben yarı balık, yarı insanım

Görünüşe bakılırsa sen

               Tepeden tırnağa insan.

                  Hadi diyelim ki bir an,

                       Seninle yoldaş oldum,

                               Arkadaş oldum, kardeş oldum,

                                   Her neyse

                                     Sen istedin diye

                                           Eş oldum.

Benim dünyamda sen ne olursun?

                                               Boğulursun.”

Dinle Eftalya,

     Evet ben aşığım.

          Kendi dünyamda bir kadın sevdim.

               Üstelik o senin gibi ne yarı balık,

                      Ne umarsız, ne de benim gibi karşılıksız aşk yüzünden yarı alık.

                         Tepeden tırnağa insan.

                              Tepeden tırnağa abide-i güzellik.

Düşündüm de bir an

Yarı balık yarı insan

                                          Olan,

Seninle konuşuyorsam

  Onunla neden konuşup anlaşamam?

     Senin dünyanda da, benim dünyamda da

          Neden hep ben oluyorum nefessiz kalan

                                                                          Boğulan.

Eftalya,

Diyorum ki ona;

Bak gör, Eftalya taş oldu,

           Yaşam alanından kopartılınca.

Sevmekten korkup, yaşamın kenarında mı duralım?

  Efkar-ı umumiye

     Rahatsız olmasın diye

        Biz de mi taş olalım?

Yaşama seyirci mi kalalım?

Naz etme sevgilim, gel bir olalım.

           Yaşamdan alacağımız var

                                                       Alalım.

Ab-ı hayata birlikte dalalım.

Pupa yelken sevdanın denizinde yol alalım.

Bizim de hakkımız mutluluk,

                                            Mutlu olalım.

O da diyor ki bana Eftalya;

           Kemale erdi senin de benim de yaşım,

               Amaaaaan be! “azıcık aşım ağrısız başım”

                   Ben böyle yaşadım böyle de yaşarım

                        Seninle birlikte ufuk çizgisine kadar gelemem.

                            Bu kadarını da isteme benden,

                                                                            Arkadaşım…

Ya!

    İşte böyle Eftalya

       Seninle ayrı, onunla aynı

                             Dünyadayız,

                                 Ayrı rüyadayız,

                                   Aynı açmazdayız.

Eftalya iki gözüm,

           Sana geçer de,

              Ona geçmez sözüm.

Gel gör ki;

Benim yüreğimdeki hız

Bedenimde atan nabız

Çarpar ha babam çarpar

Dur durak bilmez

                  Bilse de durmaz.

                     Yorulan yorulsun

                                   Gücünü sevdadan alan yüreğim sevmekten yorulmaz.

                                                                                              Yaşamın içinde olana,

                                                                                                       Yaşamla canlı bağ kurana,

                                                                                                                                                 Yaş

sorulmaz…

Yaşama izleyici kalanın da yaşı olmaz.

     Elimde değil,

             Benim deli gönlüm de sevdalanmadan durulmaz.

 

Eftalya,

         Bilesin ki kopartılırsam köklerimden

                                Yaralanırsam derinden

                                                     Yüz bulamazsam sevgilimden

                                                                     Ölürüm kederimden

Ben de senin gibi taş olurum.

                             İbret-i alem için

                                   Aşk abidesi olup,

                                          Kopenhang’da yanında dururum.

Bir bardak suda boğulmak bana yakışmaz.

                                               Gelir okyanus da boğulurum.

                                                                                      Karışırım sularına

                                                                                                      Okyanus olurum.

 

Not:14 Şubat sevgililer gününüz kutlu olsun. Yazdıklarım bir günü bir ömür yapanlara, çoğaltanlara armağan olsun.

hgencerucar@gmail.com H.Gencer UÇAR